Vandravać zaŭsiody ja chaču z Taboju,
Kab nichto znajomy na vačach nie byŭ,
Kab duchmianym sienam pachła za rakoju, –
Tam, dzie miesiac letni całavaŭ abryŭ.
U race kachańnia pakupacca b znoŭku,
I zabycca kryŭdy, što daždžom spłyłi,
I zaŭsiody vieryć: novuju vandroŭku,
My taksama ździejśnim pa svajoj ziamłi.
|
|
